W wieku 26 lat Eline Stiphout zainwestowała 60 000 euro w niszczarkę, wierząc w przyszłość napędzaną recyklingiem odpadów. Przez osiem lat jej fabryka w Limburgu zamieniała plastik, metal i kartony po napojach w użyteczne materiały, takie jak rury i doniczki. Jednak silna konkurencja ze strony tanich tworzyw pierowtnych zmusiła jej 25-osobowy zespół do wstrzymania działalności.
Stiphout Plastics nawiązało współpracę z gigantem chemicznym LyondellBasell w 2023 r., który nabył 50% udziałów, ale współpraca nie wytrzymała wyzwań sektora. W ostatni piątek sąd w Maastricht potwierdził upadłość firmy. Recykler tworzyw sztucznych
Historia Eline nawiązuje do szerszego kryzysu w holenderskim recyklingu. W lutym 24 upadek Umincorp kosztował 120 miejsc pracy, podczas gdy mniejsze firmy, takie jak Ecocircle i TRH Emmen, również upadły. W październiku Ioniqa, niegdyś uznawana za krajowego lidera innowacji, ogłosiła upadłość i przeprowadziła restrukturyzację. Vinylrecycling z Lelystad zamknięto w listopadzie, ale ma nadzieję na ponowne uruchomienie. Nawet firmy takie jak Healix ograniczają produkcję, aby utrzymać się na powierzchni. Kolejnych recykler chemiczny, który ogłosił bankructwo to BLUE CYCLE. Założona pod koniec 2022 r. firma stanęła w obliczu nieoczekiwanie wysokich kosztów i niskich cen oraz zatorów płatniczych, co doprowadziło do deficytu finansowego. Ambitny projekt, kierowany przez Nico Vosa, miał na celu przetwarzanie 25 000 ton poliestrów na 16,5 mln litrów oleju pirolitycznego rocznie, ale spotkał się z negatywną reakcją społeczności z powodu skarg zdrowotnych związanych z wyziewami chemicznymi.
Sektor recyklingu zmaga się z napływem niedrogich nowych tworzyw sztucznych z megafabryk w Azji i USA, co sprawia, że przetworzony plastik staje się niekonkurencyjny. W miarę jak popyt maleje, cisza niegdyś tętniących życiem fabryk odzwierciedla rosnącą niepewność w branży, która jest kluczowa dla zrównoważonej przyszłości.
