Prawdziwy skład chemiczny polimerów komplikuje stosowanie recyklingu chemicznego i mechanicznego. Dotyczy to zarówno dodatków organicznych, jak nieorganicznych. Wśród najgroźniejszych należy wymienić przeciwutleniacze, właszcza fenolowe, utrudniające katalizę chemiczną. Obiecującym rozwiązaniem są technologie ekstrakcji na bazie rozpuszczalników, stosowane przed właściwym procesem recyklingu.
Kolejny problem stanowią związki organiczne halogenowane i metale ciężkie mogące stanowić zagrożenie dla środowiska w trakcie uwalniania podczas procesów recyklingu. Związki fluorowane o małej masie cząsteczkowej prawdopodobnie będą miały wpływ na strumienie odpadów, ponieważ trudno się rozkładają i długo utrzymują się w środowisku.
Ftalany to kolejna szeroko stosowana klasa dodatków. Chociaż ich stosowanie jest regulowane w wielu krajach, to przepisy te dotyczą konkretnych związków, a prawdopodobne jest, że starsze i nowo opracowane ftalany mogą nadal stanowić wyzwanie dla technologii recyklingu. Toksyczne metale ciężkie powszechnie stosowane w produkcji tworzyw sztucznych mogą również stanowić problem dla technologii recyklingu, w tym Sb, As, Cd, Co, Cr( vi ), Hg, Pb i Sn. Na przykład Sb 2 O 3 jest powszechnie stosowanym katalizatorem stosowanym w produkcji PET i często występuje w gotowych produktach PET. Ciekawe są również wyniki składu mieszanek tworzyw z użyciem surowców wtórnych.
Zapraszamy do lektury ciekawego opracowania: kliknij
