"Metodologia obliczeń posłuży jako model dla przyszłych przepisów dotyczących zawartości materiałów pochodzących z recyklingu w innych sektorach, takich jak opakowania, motoryzacja i tekstylia. To podejście ma na celu zapewnienie inwestorom zaufania do długoterminowej stabilności i potencjału tych technologii”.
Akceptacja bilansu masowego jest postrzegana jako kluczowy czynnik umożliwiający recykling chemiczny – w szczególności oleju pirolitycznego, biorąc pod uwagę, że jest on stosowany jako substytut nafty w krakerach. Brak jasności w przepisach spowodował spadek zainteresowania zakupem oleju pirolitycznego przez sektor chemiczny w latach 2024 i 2025 (choć z wysokiego poziomu bazowego) oraz utrudnił finansowanie nowych projektów i infrastruktury.
Różne zasady rachunkowości bilansu masy mogą drastycznie zmienić potencjalną rentowność, a brak przejrzystości utrudnia przewidywanie zwrotu z inwestycji, a także ocenę pozycji konkurencyjnej Europy w porównaniu z innymi regionami, w których mogą obowiązywać odmienne zasady rachunkowości bilansu masy.
Komisja Europejska rozpoczęła konsultacje w sprawie proponowanych rozwiązań, które obejmują również obliczanie, weryfikację i raportowanie zawartości materiałów pochodzących z recyklingu zgodnie z SUPD. Konsultacje potrwają do 19 sierpnia. Następnie Komisja przeprowadzi przegląd, a następnie przedstawi ostateczny projekt swojemu komitetowi technicznemu do głosowania.
Planowane jest przyjęcie wniosków w drodze decyzji wykonawczej jesienią 2025 r. Wcześniej KE zapowiadała, że zamierza przyjąć decyzję wykonawczą w czwartym kwartale 2025 r. Zgodnie z propozycją, UE przyjmie rozliczanie bilansu masowego z wyłączeniem zużycia paliwa, zgodnie z którym materiały przetwarzane na paliwo lub straty procesowe nie mogą przyczyniać się do osiągnięcia celów dotyczących zawartości materiałów pochodzących z recyklingu. Bezpłatny przydział (metoda bilansu masowego, która pozwala na przypisanie całkowitego przydziału materiałów pochodzących z recyklingu do dowolnego produktu) byłby dozwolony dla pozostałego tonażu. Warunki:
- Przypisuje się ją tylko tym wynikom, dla których można udowodnić, że istnieje wykonalny proces chemiczny, który mógłby przekształcić materiał wejściowy w chemiczne elementy budulcowe dla każdego wyniku.
- Przypisana ilość określonego produktu wyjściowego nie przekracza udziału tych części produktu wyjściowego, które mogą pochodzić z wykorzystanego materiału wejściowego kwalifikującego się do produkcji
- Wejścia, wyjścia lub oba te elementy są chemicznymi elementami składowymi, ale nie polimerami.
Dotyczyłoby to również materiałów podwójnego zastosowania – materiałów, które można wykorzystać zarówno jako paliwo, jak i inne zastosowania – w postaci ciekłej lub gazowej. Materiały stałe, takie jak węgiel drzewny, zostałyby wyłączone z obliczeń.
Komisja uważa, że „mechaniczne technologie recyklingu są generalnie lepsze od technologii recyklingu chemicznego z punktu widzenia ochrony środowiska” i stwierdza, że materiały nadające się do mechanicznego recyklingu nie powinny być wykorzystywane przez podmioty zajmujące się recyklingiem chemicznym, jeśli mogą one wytwarzać recyklaty o podobnej jakości lub parametrach użytkowych. W związku z tym wnioski uwzględniają możliwość dokonania przez Komisję przeglądu metodologii i zasad alokacji zgodnie z decyzją.
W przypadku ciekłych materiałów wsadowych wprowadzanych do krakera parowego, kroki obliczeniowe mające na celu określenie objętości alokowanego materiału pochodzącego z recyklingu obejmowałyby zdefiniowanie maksymalnej dopuszczalnej temperatury wrzenia w krakerze parowym (lub, w przypadku gdy materiał kwalifikujący się jest przetwarzany przez różne krakery parowe, średniej ważonej maksymalnych dopuszczalnych temperatur wrzenia wszystkich poszczególnych krakerów parowych), pomiar parowania między materiałem kwalifikującym się a całkowitym materiałem wsadowym, obliczenie stosunku tych dwóch wartości, a następnie odniesienie tego stosunku do całkowitej masy materiału wsadowego w krakerze. Wymagałoby to zastosowania standardowej metody pomiaru rozkładu zakresów wrzenia frakcji ropy naftowej metodą chromatografii gazowej.
W przypadku materiałów niepłynnych lub procesów nieobejmujących krakingu parowego, materiał byłby dystrybuowany proporcjonalnie w oparciu o udział w całkowitym wsadzie. W przypadku produktów o podwójnym zastosowaniu wymagane byłyby dowody potwierdzające, że materiał jest wykorzystywany w recyklingu tworzyw sztucznych.
Nowa decyzja wykonawcza i załącznik nie wydają się wnosić żadnych dodatkowych wyjaśnień co do kwestii wliczania importowanych materiałów do wymogu 25% zawartości materiałów pochodzących z recyklingu wymaganego w przypadku butelek na napoje z politereftalanu etylenu (PET) od 1 stycznia 2025 r. Obecnie jedynie przetworzony politereftalan etylenu (R-PET) wyprodukowany z odpadów plastikowych w UE może być wliczany do docelowego poziomu 25% zawartości materiałów pochodzących z recyklingu określonego w SUPD.
