„Postęp jest niezbędny do zapewnienia rentowności branży recyklingu tworzyw sztucznych. Chociaż zaangażowanie podmiotów zajmujących się recyklingiem pozostaje duże, nasz sektor stanął przed bezprecedensowymi wyzwaniami, po pierwsze w związku z wstrzymaniem działalności w czasie wybuchu epidemii COVID-19, a następnie kryzysem energetycznym w 2022 r.” – skomentował Ton Emans, prezes PRE. „Ostatnio, w 2023 r., sektor dotknął niepokojąco niski popyt na recyklaty, wynikający z niskich cen pierwotnych tworzyw sztucznych w związku ze zmniejszoną produkcją przemysłową w UE i tanim importem tworzyw sztucznych pochodzących z recyklingu spoza UE. W przyszłości dla zapewnienia kontynuacji postępu zasadnicze znaczenie będzie miało egzekwowanie środków legislacyjnych” – dodał.
W raporcie uwzględniono 850 różnych zakładów recyklingu w całej Europie, z których większość to małe miejsca o średniej wydajności 15 000 ton. Jeśli chodzi o wpływ społeczno-gospodarczy, sektor recyklingu tworzyw sztucznych osiąga obrót o wartości 10,4 miliarda euro i zatrudnia ponad 30 000 pracowników.
Jeśli chodzi o gatunki polimerów, elastyczne poliolefiny, PET i sztywne poliolefiny nadal charakteryzują się największą wydajnością i stanowią ponad 80% całości.
Patrząc na geograficzne rozproszenie działalności w zakresie recyklingu w Europie, Niemcy, Włochy, Hiszpania, Wielka Brytania i Francja reprezentują 60% całości. W Hiszpanii, Włoszech, Polsce i Belgii tworzywa elastyczne PE i PP mają największy względny udział w zainstalowanych zdolnościach recyklingu w porównaniu z innymi polimerami, podczas gdy we Francji prawie jedna trzecia całkowitej zdolności jest przeznaczona na PET.
Ponadto najszybszy wzrost mocy w porównaniu do roku poprzedniego odnotowały Belgia, Holandia, Polska i Rumunia.
Nowe zmiany legislacyjne będą miały kluczowe znaczenie dla powodzenia obiegu zamkniętego tworzyw sztucznych. Obejmuje to między innymi wnioski dotyczące rozporządzenia w sprawie opakowań i odpadów opakowaniowych czy dyrektywy w sprawie pojazdów wycofanych z eksploatacji, które wprowadzają nowe cele jako czynniki wpływające na poprawę gospodarki odpadami z tworzyw sztucznych w Europie.
Komentarz Redakcji: mamy sporo zastrzeżeń do tego raportu. Przede wszystkim podana zdolność produkcyjna instalacji recyklingowych, wynosząca 12,5 mln ton, wydaje się nieprawdopodobna. Przy zużyciu tworzyw w Europie rzędu 52 mln ton w 2022, oznaczałoby to, że biznes recyklingowy może absorbować rocznie ok. 24% wprowadzanych na rynek tworzyw. Tymczasem, realne wskaźniki recyklingu tworzyw w krajach UE oscylują w widełkach 10-15%. Nasze podejrzenia potwierdza niska kwota rocznych obrotów. Wydaje się, że dane o zdolności produkcyjnych były zbierane od przedsiębiorców deklaratywnie, co spowodowało ich znaczne zawyżenie. Podobnie z średnią wielkością instalacji recyklingowych. Z naszych danych wynika, iż średnia jest niższa i wynosi ok. 10 000 ton.
Raport PRE ma jednak pewną wartość poznawczą, zrywa z mitem, iż PET jest najpowszechniej recyklingowanym polimerem. Poza wyjątkami, w większość krajów Europy w recyklingu dominują poliolefiny. To rezultat dużej ekspozycji rynków europejskich na produkcję opakowań z tworzyw.
