W ciągu ostatnich pięciu lat ludzkość zużyła aż 500 miliardów ton materiałów — prawie tyle, ile zużyto przez cały XX wiek. Globalny wskaźnik obiegu zamkniętego stale spada z 9,1% w 2018 r., kiedy Fundacja Circle Economy Foundation rozpoczęła pomiary, do 7,2% w 2023 r. Oznacza to, że spośród wszystkich materiałów zużywanych na świecie zużywamy więcej materiałów pierwotnych niż kiedykolwiek – przy czym udział materiałów wtórnych spada.
Przyspieszenie postępu w kierunku gospodarki o obiegu zamkniętym oznacza zajęcie się pierwotnymi przyczynami skutków liniowych i zmianę reguł gry w celu faworyzowania praktyk o obiegu zamkniętym. W raporcie Circularity Gap Report 2024 przedstawiono, w jaki sposób reformy polityki, finansów i zatrudnienia mogą przekształcić systemy globalne w celu promowania obiegu zamkniętego.
Ostatecznie w raporcie zaproponowano strategię mającą na celu uwolnienie się od wadliwych praktyk gospodarczych, o których wiadomo, że wyzyskują społeczeństwo i środowisko. Będzie to wymagało odblokowania kapitału, wdrożenia odważnych, odpowiednich do kontekstu polityk oraz wyeliminowania luki w umiejętnościach.
Polityki i ramy prawne mogą zachęcać do zrównoważonych praktyk o obiegu zamkniętym, jednocześnie karząc szkodliwe, linearne praktyki. Bogate kraje mogłyby osiągnąć największy wpływ poprzez dostosowanie przepisów w branży budowlanej i produkcyjnej. Przykłady obejmują zachęcanie do modernizacji i ponownego wykorzystania budynków (oraz ich komponentów i materiałów), opracowywanie certyfikacji i gwarancji na wtórne materiały budowlane, ustalanie standardów trwałości produktów oraz wzmacnianie prawodawstwa dotyczącego prawa do naprawy.
W krajach o średnich dochodach wspieranie rolnictwa i produkcji o obiegu zamkniętym będzie najwyższym priorytetem. Samorządy lokalne mogłyby na przykład nakładać i egzekwować publiczne zakazy i ograniczenia dotyczące zanieczyszczeń, wprowadzać programy rozszerzonej odpowiedzialności producenta i wymagać minimalnej ilości odzyskanych materiałów do całej nowej produkcji, jednocześnie kierując fundusze na rolnictwo regeneracyjne.
Kraje o niższych dochodach mogłyby nadać priorytet zrównoważonemu rozwojowi poprzez politykę obiegu zamkniętego w budownictwie i rolnictwie. Obejmują one zmniejszenie zadłużenia i poprawę dostępu do kapitału rozwojowego i przejściowego, zabezpieczenie praw drobnych rolników oraz zachęcanie do stosowania w budownictwie materiałów lokalnych, organicznych i wtórnych.
Badanie sugeruje ponowne przemyślenie standardów i praktyk księgowych, aby odblokować finansowanie budownictwa i produkcji o obiegu zamkniętym w krajach o wysokich dochodach, a także wprowadzenie podatków w celu podniesienia cen produktów niezrównoważonych.
W gospodarkach wschodzących rządy mogą przenieść dotacje z praktyk zanieczyszczających środowisko w rolnictwie i przemyśle produkcyjnym na rzecz praktyk czystych i regeneracyjnych. Ponadto mogą zapewnić zgodność wszystkich przyszłych inwestycji ze standardami w zakresie dobrostanu ekologicznego i społecznego.
Fundusze rozwojowe i przejściowe można wykorzystać w krajach o niższych dochodach do wspierania działań o obiegu zamkniętym w kluczowych sektorach, takich jak rolnictwo i budownictwo – na przykład rolnictwo regeneracyjne i inteligentne planowanie miejskie.
Wreszcie w raporcie podkreślono potrzebę umożliwienia sprawiedliwej transformacji poprzez wypełnienie luk w zakresie siły roboczej i umiejętności. Oznacza to, że programy nauczania – szczególnie w przypadku kształcenia zawodowego – powinny uwzględniać ekologiczne dyscypliny i umiejętności. Kursy krótkoterminowe mogłyby być rozwiązaniem pozwalającym zaspokoić bezpośrednie i rosnące zapotrzebowanie na ekologiczne miejsca pracy, od techników zajmujących się energią odnawialną po specjalistów ds. napraw.
