Według najnowszych raportów ekspertów, w 2021 roku 90 procent światowej produkcji tworzyw sztucznych pochodziło z paliw kopalnych. Tworzywa sztuczne pochodzące z recyklingu pokonsumenckiego i tworzywa sztuczne pochodzenia biologicznego/bioprzypisane odpowiednio stanowiły 8,3% i 1,5% światowej produkcji tworzyw sztucznych.
Profesor Edward Kosior
Liczby te przypominają, że świat ma przed sobą długą drogę, jeśli ma przejść do zerowej emisji netto do 2050 r. Aby ludzkość mogła osiągnąć cyrkulacyjną i neutralną dla klimatu gospodarkę tworzywami sztucznymi, potrzebujemy przyspieszonych zmian systemowych i ściślejszej współpracy między wszystkimi zainteresowanymi stronami i legislatorami.
Świat nie może sobie pozwolić na uniknięcie tego przejściowego skoku – choćby po to, aby upewnić się, że nie przekroczymy naszego budżetu węglowego.
Ocena przedstawiona na COP27 przedstawia tę kwestię z odpowiedniej perspektywy. Jeśli mamy uniknąć wzrostu temperatury przekraczającego 1,5 stopnia, nasz pozostały budżet węglowy wynosi 380 miliardów ton – co odpowiada mniej niż dekadzie emisji w naszym obecnym tempie.
Nie mamy innego wyjścia, jak ograniczyć emisje. Mając to na uwadze, musimy przyjąć perspektywę makro i konsekwentnie opowiadać się za systemowymi zmianami w każdym aspekcie naszego życia, które są osiągalne i, co najważniejsze, utrzymują nas w bezpiecznym zakresie emisji dwutlenku węgla.
Zmiany w zarządzaniu opakowaniami pokonsumenckimi
Najnowsze przepisy Komisji Europejskiej dotyczące opakowań i odpadów opakowaniowych przewidują środki, które obniżyłyby emisję gazów cieplarnianych z opakowań do 43 mln ton w porównaniu z 66 mln ton, gdybyśmy nadal działali jak zwykle. Środki te są jednym z wielu kroków transformacyjnych, które musimy podjąć, kontynuując rozwój innowacyjnych technologii, aby cofnąć ludzkość znad krawędzi.
W tym rozporządzeniu PET, który jest jak dotąd najbardziej spektakularnym sukcesem tworzyw sztucznych, mieści się w zakresie tych nowych celów ustalonych na poziomie 30 procent zawartości materiałów pochodzących z recyklingu do 2030 r., a do 2050 r. 50 procent.
%20(2).png)
Udoskonalanie opakowań z tworzyw sztucznych przeznaczonych do kontaktu z żywnością
Z drugiej strony cele dotyczące opakowań z tworzyw sztucznych przeznaczonych do kontaktu z żywnością odzwierciedlają przekonanie, że są to jedne z trudniejszych materiałów do ponownego przetworzenia na żywice przeznaczone do kontaktu z żywnością. Teraz, gdy dysponujemy technologiami pozwalającymi to osiągnąć, 10-procentowy cel wyznaczony na 2030 r., przesunięty do 40% do 2040 r., powinien być osiągalny i oznaczałby, że zamkniemy obieg około 400 000 ton plastiku spożywczego rocznie .
Z pewnością musimy zwiększyć naszą produkcję wysokiej jakości żywic z recyklingu przeznaczonych do kontaktu z żywnością, biorąc pod uwagę, że około 20 procent światowej produkcji pierwotnych tworzyw sztucznych to polipropylen (PP).
ICIS Mechanical Recycling Supply Tracker donosi, że żywice dopuszczone do kontaktu z żywnością stanowią jedynie 10 procent globalnej rocznej zdolności recyklingu polimerów wynoszącej ponad 45 milionów ton, z czego nieco ponad 20 procent to R-PET dopuszczony do kontaktu z żywnością w porównaniu z zaledwie trzema procentami poliolefin przeznaczonych do kontaktu z żywnością.
Mechaniczny recykling PP oznacza również zamknięcie obiegu cennego materiału, który zostałby zmarnowany, gdyby został skierowany do innych rozwiązań wycofania z eksploatacji o większym śladzie węglowym, takich jak przetwarzanie odpadów na energię lub recykling chemiczny.
Przestarzałe przepisy
