IdeI Gospodarki Obiegu Zamkniętego nikt realnie nie podważa, jednak kiedy ceny surowców pierwotnych spadają na tak niskie poziomy, jak obecnie, dla przetwórców tworzyw liczy się wyłącznie jak najniższy koszt. Obecny stan rynku znacząco ogranicza popyt na recyklaty, stawiając firmy recyklingowe w bardzo trudnej sytuacji ekonomicznej, tym bardziej, iż na rynku pojawiły się wszelkie symptomy recyklingowej wojny cenowej. Recyklerzy, aby utrzymać strumień przychodó, zdecydowali się na duże obniżki cen recyklatów, a to w powiązaniu z wysokimi cenami energii może doprowadzić do załamania finansowego rynku recyklingu tworzyw.
Wojna cenowa znamionuje głęboki kryzys, w jaki popada sektor recyklingu. Niski popyt, spadające ceny i nieustannnie wzrastające zapasy przemiałów i regranulatów oraz wysokie koszty działalności skutkują zamykaniem produkcji lub jej znaczącym ograniczaniem w wielu zakładach. Efektów tego procesu doświadcza nawet najsilniejszy rynek recyklingu tworzy w UE, czyli rynek niemiecki. Niemców nęka złaby popyt na recyklaty, zwłąszcza w budownictwie. Trudna sytuacja dotyczy wszystkich gatunków recyklingowanych tworzyw, ale szczególna niepewność co do dalszych losów dotyczy recyklingu PET. Przykładem jest decyzja o zamknięciu dużej instalacji reyklingu PET spółki Veolia PET Germany w Rostocku.
Brutalna wojna cenowa trwa zarówno pomiędzy recyklerami, jak i dostawcami surowców pierwotnych. Nic nie wskazuje na jej zakończenie. W obecnych uwarunkowaniach ekonomiczny sens recyklingu staje pod znakiem zapytania. Tym bardziej, iż przetwórcy tworzyw w UE masowo ograniczają zakup recyklatów a nawet całkowicie rezygnują z surowców wtórnych. Przetwórcy przechodzą całkowicie na tanie surowce pierwotne, zupełnie ignorując przyjazne dla środowiska i klimatu recyklaty. Cele klimatyczne UE i Europejski Zielony Ład stają się publicystyczną iluzją, ponieważ produkcja surowców pierwotnych jest klasyfikowana jako kwalifikująca się do wsparcia finansowego, podczas gdy produkcja surowców wtórnych jest z tego wykluczona.
